سکوت

می دونست دلم اسیره ولی رفت / می دونست گریه ام می گیره ولی رفت می دونست تنهایی سخته ، می دونست / می تونست باهام بمونه ، نتونست می دونست دلم شکسته ولی رفت / غم اون تو دل نشسته ولی رفت. .تو دنیایی که جای آرزوهاست / کسی جز تو منو عاشق نمیخواد بیا تا تکیه گاه من تو باشی / دلم مثل خودت تنهای تنهاست. .آدمهای خوب از یاد نمیرن ، از دل نمیرن ، از ذهن نمیرن !ولی زودتر از اینکه فکرش رو بکنی از پیشت میرن ! . .می خوابم تا فراموش کنم رفته ای ولی صبح تنهایی بیدارم می کند ! . .می زند باران نفرت بر پشت شیشه / حکم قلبم را نوشتن تنهایی تا به همیشه. .من و تو چشمان یک صورتیم ، با همیم و چه تنهاییم !!! . .میزنم کبریت بر تنهایی ام / تا بسوزد ریشه بیتابی ام میروم تا هر چه غم پارو کنم / خانه ام را باز هم جارو کنم. .من بودم و تنهایی و خاطره‏ی تو کسی آمد ، مرا برد ، تنهایی ام را گرفت ولی خاطره ات باقی ماند. .برف می‏بارد ، به آخر خیابان رسیده‏ام ، پشت سرم را نگاه می‏کنم و رد پای تنهایی ام را می ببینم که از دوردستها شروع شده است. .به نام خالقی که تنهاست ولی تنهایی را برای مخلوقاتش نمی پسندد. .چون خیالت همه شب مونس و دمساز من است / شرم دارم که شکایت کنم از تنهایی. .به سراغ من اگر میایی تند و آهسته چه فرقی دارد ؟ تو به هر جور که دلت خواست بیا ! مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست که ترک بر دارد ! مثل آهن شده است چینی نازک تنهایی من !!! . .شب پر از ترانه میشه با تو !قصه عاشقانه میشه با تو !باغ پاییزی تنهایی من باغ پر از جوانه میشه با تو ! . .با اینکه از تنهایی میترسم ، اما دوست دارم توی قلب تو تنهای تنها باشم ! . .در عشق اگر عذاب دنیا بکشی / با اشک دو دیده طرح دریا بکشی تا خلوت من هزار غربت باقی ست / تنها نشدی که درد تنها بکشی. .رفتن و نموندن !!! رسم عاشقی همینست / مواظب خودت باش ، تنهایی در کمینست. .خداحافظ دیگه کاری ندارم / نمیمونی و اصراری ندارم دیگه عشقی میون من و تو نیست / دیگه راهی به جز تنها شدن نیست. .تو که رفتی غم دوریت ، خراب و خورد و پیرم کرد / دوباره درد تنهایی ، توی دستاش اسیرم کرد

خیلی سخته

خیلی سخته خیلی سخته از عشق یه نفر بسوزی اما نتونی بهش بگی خیلی سخته یه مدت با یکی باشی به خیال اینکه دوست داره اما بعد بفهمی اینا همش ساخته ذهن خودت بوده و اصلا از اول عشقی وجود نداشته اون موقع است که می شکنی نمی دونی چی کار کنی از یه طرف دلت پیش اونه از یه طرف می دونی که دوست نداره مجبوری به اون فکر نکنی چی کار می کنی اون موقع است که یاد این شعر می افتی:
اونی که یه وقتی تنها کسم بود
تنها پناه دل بی کسم بود
تنهام گذاشت رفت
رفت از کنارم
از درد دوریش من بی قرارم
خیال می کردم پیشم می مونه
ترانه ی عشق واسم می خونه
خیال می کردم یه هم زبونه
نمی دونستم نامهربونه
با اینکه رفته اما هنوزم
از داغ عشقش دارم می سوزم
فکر وخیالش همش باهامه
هر جا که می رم جلو چشامه
دلم می خواد تا دووم بیارم